Hij lag in de hoek van de kamer. Dronken dacht hij, maar toen hij verder wakker werd, zag hij dat zijn voeten en handen gekneveld waren. Niemand te bekennen. Ook wist hij niet waarom hij hier was, het was niet zijn kamer. Hij nam de situatie in zich op. Het was een lege kamer, geen stoel en ook geen tafel, niks aan de muren. Hoe lang was hij al hier?
Er werd geklopt aan de deur, en hij zei ‘ja’. Een vrouw opende de deur en trad binnen. ‘Zo, Michel, ben je eindelijk wakker.’ De vrouw was netjes gekleed, een broekpak in zwart. Ze kwam dichterbij en knipte de tyraps door. Hij gehoorzaamde de vrouw toen hij mee moest komen. Een andere kamer gingen ze binnen. Een vrouw zat aan een tafel. Ze waren met hun tweeën. Hij moest gaan zitten in de stoel tegenover haar. De tafel was leeg, op een asbak na, want ze rookte. Ze bood hem een sigaret aan, en hij accepteerde hem. Met een lucifer stak hij hem aan, en ademde de rook diep in, en merkte hoe zwak hij was, zijn hoofd duizelde.
Ze begon te vertellen. ‘Je hebt een ongeluk gehad, Michel. Jij weet er niks meer van. Hiervoor was je een vrouw, waar ik verder niet over vertel. We hebben je gered en veranderd. Er zijn implantaten in je lichaam geopereerd. Je voelt je nu zwakjes. We moesten je vastbinden en er voorzorgen dat je man voelde. Nu gaan we je trainen en opleiden voor het doel waarvoor je bij ons bent.’ Michel zat vol vragen, maar hield nog steeds zijn mond, want hij begreep er niks van. Saskia, de vrouw ging verder met haar verhaal. ‘Jij bent niet de enige waarbij we ingrepen hebben gedaan. Maar jij moest man worden. Vrouwelijke charmes zijn effectief, maar niet in de mannenwereld waar wij interesse in hebben.’ Hij knikte gelaten. Voelde in zijn kruis en het leek te kloppen.
Hij had geen idee van zijn leeftijd en wist niet hoe hij eruit zag. Hij betaste zijn gezicht, voelde stoppeltjes op zijn wangen. Zijn haren voelden als een welige dos. Saskia zag het. Via de intercom vroeg ze om een spiegel. Toen hij in de spiegel keek schrok hij, grijs haar. Hoe oud zou hij zijn? ‘Haha, maak je geen zorgen om je uiterlijk, fysiek ben je jong en sterk. En met alle technologie in je lichaam ben je van onschatbare waarde.’
Als hij zich niks meer kon herinneren, waarom kon hij dan wel spreken met haar? Hij had zijn lippen niet bewogen, maar begreep alles wat ze zei. Maar ook zei had niet gesproken. Telepathie? Nu was het zijn beurt, en hij sprak. Saskia deed hem het zwijgen. ‘Als je vragen hebt, spreek dan niet, drong het tot hem door’. Hij sprak in zijn hoofd en zij knikte om aan te geven dat ze hem begreep. ‘Zijn eerste vraag was: waarom leef ik nog?’ ‘Je bent een ander mens, Michel, en we hebben je nodig.’ ‘Waarom?’ vroeg hij. ‘Dat vertel ik je later, na de opleiding.’