Als ik in de badkamer ben en ik zie mijn gezicht in de spiegel, denk ik, ben ik dat? Het moet wel zo zijn, maar het had ook anders kunnen wezen. Ik durf me wel in de ogen te kijken, maar niet te lang, bang om te ontdekken wat erachter ligt. Eenzaamheid, leegte en verdriet, maar soms ook liefde en trots voor mijn dierbaren. Mijn leegte gaat gepaard met de dag waarin ik leef. Alles is al eens bedacht en gedaan, alleen een beetje anders. Dit geldt niet alleen voor mij. Moedeloos zijn de dagen waarin er geen voortgang is. Weer één verloren en hoeveel komen er nog? Langzaam oud worden is niet het ergste, maar ik hoop dat mijn kinderen er langer over doen. Volwassen zijn in een wereld waar elk woord een betekenis heeft is saai. De zinnen die hieruit volgen zijn saai, herhalingen. Er zijn teveel Poetins op de wereld en ook de democratie bestaat uit Poetins. Overgeleverd aan mensen met dure woorden, waarin ze de waarheid verhullen. De leegte van de leugen, dat krijgen we te horen. Bedrijven verbergen zich onder een Poetinmantel en bedreigen de vrede. Ik zou een dag willen omarmen waarbij ik ook vrede en rust in mijn ogen kan zien. Dat we het kunnen vieren. Niet alleen 5 mei, maar elke dag van het jaar.